Inleiding
Welkom op deze website, ontworpen op verzoek van het bestuur Haiku Kring Nederland – HKN voor de Haiku Ontmoetingsdag 2023 met als thema “samen wabi-sabi”. Hieronder schrijven de twee initiatiefnemers van deze website iets over hun persoonlijke wabi-sabi ervaringen.
Simon Buschman:
1986: tijdens een zenweekend hoor ik voor het eerst over wabi-sabi. Het is sindsdien soms meer, soms minder in mijn leven aanwezig – maar nooit weg. Ook dankzij wabi-sabi-literatuur; vooral door ervaringen en erover reflecteren. En – de neerslag ervan in vertellingen en gedichten.
Eind 2022: de wabi-sabi-expositie in het Japanmuseum/Sieboldhuis: de eerste in Nederland. Gastconservator Annemarie Zethof. Indrukwekkend; en nog steeds als een stiltemeditatie.
Dan komt de uitnodiging om de Haiku Ontmoetingsdag 2023 ter hand te nemen. Het traject van voorbereiding is een wabi-sabi-reis op zich, alleen al door de gesprekken met de acht gastsprekers en met degenen die een intermezzo willen verzorgen. Zo ontstaat de eerste website: samen wabi sabi. Het accent op: samen.
Na het Hanami-feest (kersenbloesemfeest), begin 2023, neemt Martine Mussies contact met me op, het begin – want zo voelt het – van een wabi-sabi-duo. Deze tweede website ter voorbereiding van de Haiku Ontmoetingsdag spreekt ervan. En daarin werken we ook samen met Petra ten Brinke, programmamaker in de Bibliotheek Neude.
Martine en ik verdiepen ons meer en meer in de dagelijkse werkelijkheid van wabi-sabi – ieder op eigen wijze, ook in onze gesprekken. Martine schrijft in een persoonlijke beleving over de schoonheid van imperfectie, ik vanuit mijn vroege jaren over wat de eenvoud van wabi-sabi genoemd mag worden. Deze vertelling staat bij gastsprekers.
Martine Mussies:
“Nee, hoor, dat hoort zo,” antwoordde ik stellig, terwijl mijn broer bedenkelijk naar mijn nieuwste origami (vouwwerk) creatie keek. Het was een blauw katje dat een beetje scheef stond en moeite had om op zijn eigen pootjes te blijven staan. Misschien vond ik het juist daarom wel leuk, omdat het katje net als ikzelf een beetje mislukt leek. Maar dat gaf niet, want het was juist mijn anders-zijn dat me uniek maakte.
Nu, decennia later, kijk ik met een glimlach terug op dit moment aan de keukentafel van ons ouderlijk huis. En ik denk dat ik wel weet waarom mijn scheve origami katje hem in de war bracht. Het week af van de symmetrie en precisie waar hij naar streefde. Maar voor mij had dit kleine, imperfecte knutselwerkje een diepere betekenis. Het vertegenwoordigde de schoonheid van het onvolmaakte, de kwetsbaarheid van het leven, en het accepteren van onze eigen gebreken.
Achteraf gezien was dit misschien wel mijn allereerste wabi-sabi ervaring?
klik op de letters hierboven om terug te gaan naar de beginpagina
