In dit interview vertelt Tosca Dierens over haar passie voor Japan en hoe ze haar eigen ervaringen in Japan gebruikt in haar werk, waaronder illustraties van de Japanse flora en fotoboxen om herinneringen vast te leggen. Lees het volledige interview en laat je inspireren!
Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Tosca en ik heb Japanologie gestudeerd in Leuven. Na mijn studies in België heb ik ook een master in International Business gevolgd aan Rikkyo University, een universiteit in Tokio. Nadat ik terug was uit Japan, heb ik studies gevolgd om leerkracht Japans te kunnen worden. Momenteel werk ik part-time in een lokale Aziatische winkel en heb ik mijn job als leerkracht Japans gepauzeerd om mijn dromen werkelijkheid te maken: het oprichten van Monogatari!
Wat heb je met Japan, zou je je een “Japan Fan” noemen?
Zeker! Voor mij is het allemaal begonnen toen mijn moeder een manga kocht voor mij toen ik 12 jaar was. Mijn ouders zijn beiden fervente stripverzamelaars. Ik tekende mijn eigen stripverhaaltjes, maar had een enorme zwakte voor Pokémon. Toen wist ik nog niet dat dit een bekend genre was. Vanaf dat moment kon je me op de speelplaats altijd wel vinden met een manga in mijn hand. Na een aantal jaar was het mijn droom om deze in de originele taal te kunnen lezen omdat ik merkte dat er veel van de context verloren ging in de vertaalde versies. Leerkrachten moesten me vaak zeggen mijn studieboeken Japans terug in mijn boekentas te steken tijdens hun les.
Ondertussen ben ik wel meer een “Japan Fan” dan een “Manga Fan”. Ik doe vaak mee aan conventies en marktjes met Japan-geïnspireerde accessoires en illustraties. Mijn tafel staat steeds vol met papiertjes met verhalen en uitleg over de Japanse cultuur en taal. Ik probeer steeds mijn ervaringen opgedaan tijdens mijn studies te delen in mijn werken. Ook op mijn social media post ik wekelijks weetjes over Japan. Tijdens de opzoekingen voor deze posts ontdek ik zelf ook nog veel nieuw. Het land blijft me verrassen!
Wat is Monogatari?
Monogatari (物語) betekent ‘verhaal’ in het Japans en dat is precies waar dit project om draait. Ik wil een plek creëren waar verhalen uit Japan samenkomen in verschillende vormen: handwerk, design, accessoires, illustraties, studiemateriaal, maar ook workshops over de cultuur en taal. Het is een veelzijdig project opgericht door een enthousiaste Japanologe.
Je maakt foto’s en illustraties, hoe verhouden die zich tot elkaar?
Ik heb van april 2018 tot september 2020 in Tokio gewoond. De einddatum van mijn studieperiode stond al van in het begin vast. Ik wist dus dat ik maar 2 winters, 3 zomers, 3 lentes en 2 herfsten had om ten volle de cultuur te beleven. Elke wisseling van seizoen had voor mij dus ook veel betekenis, omdat ik wist dat mijn tijd korter en korter werd. De jaargetijden zijn sowieso een terugkerend thema in de Japanse kunst, cultuur en tradities, maar zijn voor mij ook een bron van inspiratie.
In het begin is de impressie van de stad en zijn architectuur zo overweldigend dat je wordt verblind door al de neonlichten, maar na een tijd merk je op dat er een heel mooie balans bestaat tussen natuur en stad in Japan. De stad was mijn dagdagelijkse leven en de natuur mijn toevluchtsoord. Voor mij was het belangrijk om de seizoenen en de natuur intens te beleven door bijvoorbeeld de apen te gaan bezichtigen in de warmwaterbronnen in een sneeuwlandschap, te picknicken van zodra de kersenbloesems bloeien, naar matsuri te gaan in yukata in de zomer, enz.
Ik probeer dan ook de seizoenen en ook mijn eigen ervaringen in Japan steeds te incorporeren in de foto’s die ik kies en ook in mijn illustraties. Zo ben ik nu bezig met een illustratiereeks met de Japanse flora als thema. Het zijn illustraties van meisjes die zich ontluiken samen met een bloem dat die maand typeert. Dit is een hint naar de heuse “Hanakotoba”, de taal van de bloemen of zowaar de Japanse versie van de Victoriaanse floriografie.
Wat zijn fotoboxen?
Mijn camera werd gestolen tijdens de laatste week van mijn eerste uitwisseling aan Osaka. Een grote emotionele domper als afsluiter van een mooie periode. Sinds dat voorval ben ik enorm beginnen hechten aan herinneringen gekoppeld aan foto’s. Via de fotoboxen wil ik dimensie binnen de foto accentueren om de impressie van dat moment te kunnen weergeven. Met dit idee speel ik door reliëf te creëren op de foto’s. Sommige foto’s bestaan uit meerdere lagen, bij anderen worden de pixels uitvergroot met parels. Het is een mix van verschillende technieken.
Wat zijn je dromen voor de toekomst?
Ik ben nog maar net gestart met Monogatari dus er valt nog veel te ontdekken en uit te bouwen. Een tentoonstelling waarin ik mijn foto’s en illustraties kan tonen is mijn eerstvolgende stap naast het deelnemen aan lokale markten en conventies. Mijn eerstvolgende markt in Nederland zal de Japanmarkt zijn in Leiden, georganiseerd door het Sieboldhuis. In de iets verdere toekomst zou ik enorm graag een fysieke winkel hebben waar ik, uiteraard, Japanse spulletjes zou verkopen, maar ook workshops en taallessen zou aanbieden en een tentoonstellingsruimte zou openen voor artiesten en creatievelingen die met Japan bezig zijn!
Ooit zou ik ook graag een boek schrijven over mijn avonturen en ervaringen tijdens mijn studententijd in Tokio en Osaka. Ik heb al veel notities, maar met het uitschrijven van een verhaal ben ik nog een decennia of twee mee zoet, denk ik.
Meer lezen over Tosca kan via haar mooie website monogatari-be