De sleuteloverdracht was op 26 maart, maar de vorige eigenaars hadden het huis nog niet helemaal leeg kunnen halen…
Dit is het tweede blog van Yvonne – het eerste lees je hier. En had je het voorproefje van Yvonne’s boek Tokiko, geschenk aan een geisha al bekeken? Doen! ^_^
Op die bewuste dag in maart was het allemaal nogal vreemd gegaan… De makelaar zou met Yutaka naar het huis komen en verder zou het verkopende echtpaar aanwezig zijn. De vrouw, die hier tot voor kort een restaurant runde had alle onderhandelingen met hem gedaan. Haar man lag in het ziekenhuis en was niet aanwezig geweest bij de prijsafspraken die de makelaar met haar had gemaakt (de vraagprijs van 1850 man yen was anderhalf miljoen gezakt) . De man was inmiddels beter en zou bij de overdracht zijn. Omdat alles onder het toeziend oog van een notaris moest plaatsvinden, zou die ook naar het huis komen.
De makelaar had aan Yutaka gevraagd of hij contant wilde betalen. Kun je het je voorstellen? Yutaka zei dat hij het liever wilde overmaken. In aanwezigheid van alle partijen zou het bedrag via een online boeking worden overgemaakt. Daarna zou Yutaka de sleutels krijgen en een week later zou de notariële koopakte naar Tokio worden gestuurd.
Een dag voor de overdracht vloog Yutaka naar Osaka… Op de afgesproken tijd waren de vrouw, de notaris en de makelaar en Yutaka aanwezig, maar tot ieders grote schrik was de man in geen velden of wegen te bekennen. De makelaar belde hem op en er was grote overredingskracht nodig om hem ertoe te bewegen naar het huis te komen. De man had zijn hakken in het zand gestoken en wilde het huis niet meer kwijt!
De makelaar nam Yutaka even apart en zei dat hij zoiets nog nooit van zijn leven had meegemaakt. Hij schaamde zich voor het gedrag van zijn cliënt en vertelde dat Yutaka overal nog vanaf kon zien. Maar het was natuurlijk helemaal niet de bedoeling om de koop af te breken. Het echtpaar wisselde onderling wat woorden en wat het dan ook was (oplopende emoties, een miscommunicatie of koudwatervrees), de man ging overstag.
Yutaka heeft nog een aardig gesprek met de oude eigenaar gehad. Het bleek dat hij, net als Yutaka, in de halfgeleiderindustrie zit. Dat schepte een soort band. De man vertelde dat hij het huis ooit heeft gekocht om zijn klanten op een traditionele manier te kunnen ontvangen. Die klanten kwamen veelal uit het buitenland en kregen dan een geweldige Japanse ontvangst. Er werd voor hen gekookt en zo kregen ze een bijzondere ervaring mee. Japanse gastvrijheid: omotenashi*.
Verklarende woordenlijst
‘Golden week’ is de week waarin Japanners vier feestdagen vieren in een periode van zeven dagen. De week wordt in het Japans おうごんしゅうかん(黄金週間）genoemd. Ōgon Shūkan bevat Shōwa-dag (April 29), Dag van de Grondwet (3 mei), Dag van het groen (4 mei) en Kinderdag (5 mei).
1,850 万円（まんえん）is 1850 man yen. 1 man is 10.000 en 1850 man is 1850 maal 10.000 = 18.500.000 yen. Dat is omgerekend zo’n € 140.000. Het huis is aan Yutaka verkocht voor 16 miljoen yen.
おもてなし：Wat is omotenashi?
Omotenashi is de kunst van Japanse service, anticiperend op elke behoefte, nauwgezette aandacht voor detail, zonder verdere verwachtingen ten aanzien van een tegenprestatie. Waarbij warmte, inleving, respect, ruimte, begrip en rust een belangrijke rol spelen . (Deze definitie komt van de website van Hotel Okura.)